OT-hero Kirsten: Het leven is zoveel leuker met ’n hoek af

Kirsten van der Auwera (39) startte onlangs haar eigen praktijk in bijberoep naast haar job in een WZC.
Een moedige keuze in deze Corona periode, maar het was haar droom.

Dat ze geen grijze muis is bewijst ze ook op andere manieren en ze verwerkt haar passies maar al te graag in haar job als ergotherapeut.

Stel jezelf eens kort voor.

Ik ben Kirsten Van der Auwera, 39 jaar. Samen met mijn man en onze 3 dochters wonen we in Hever, niet ver van Mechelen. Muziek, en dan in het bijzonder zingen, is een passie die we samen delen en ik vind het fantastisch dat ik dat ook in mijn job kan toepassen.

Ik ben sinds 2002 afgestudeerd als ergotherapeut. Ik was werkzaam in verschillende zorginstellingen: woonzorgcentra, geriatrische afdeling in een ziekenhuis, geheugenkliniek, gerontopsychiatrie en psychiatrische afdelingen voor psychosezorg.

In 2020 heb ik besloten om mijn droom waar te maken en ben ik gestart als zelfstandige ergotherapeut. Met mijn kennis en passie kan ik mijn visie op ergotherapie in de eerstelijnszorg toepassen.

Waarom ben je geen grijze muis ?

Ik kies niet altijd voor de makkelijkste weg en durf al wel eens af te wijken van wat anderen doen. Zowel op professioneel vlak als privé ben ik ondernemend van aard. Ik zie en geniet van de kleine dingen en vind het fantastisch om te merken dat ook de kinderen dit oppikken. Het leven is ook zoveel leuker met ’n hoek af 😊

Waarom koos je er onlangs voor om een zelfstandige praktijk in bijberoep op te starten?

Ik heb ondertussen heel wat kennis en ervaring opgedaan, maar ik kan dit naar mijn gevoel niet ten volle inzetten in mijn job als ergotherapeut in het WZC. Ik wil mezelf ook professioneel blijven uitdagen en op de hoogte blijven van de ontwikkelingen van ons beroep. Er is heel wat beweging binnen de eerstelijnszorg en ik wil mijn steentje hiertoe bijdragen als zelfstandige ergotherapeut.

Neem zeker ook een kijkje op de website van Kirsten www.ergo-vanderauwera.be

Je werkt ook in een WZC. Dat zijn zware tijden nu. Hoe ervaar je dat als ergotherapeut?

Vooral in het begin van de coronacrisis worstelde ik enorm met de opgelegde vrijheidsberoving van onze bewoners. De balans tussen wat werkzaam was voor het WZC en de individuele noden van de bewoners ervaarde ik zelf als heel moeilijk. De grootse activiteiten kunnen nog steeds niet plaatsvinden. Dankzij het concept van kleinschalig wonen, valt het op dat zowel bewoners als personeel nog meer naar elkaar toegroeien. Hieruit ontstaan vaak heel mooie dingen.

Door de coronacrisis is iedereen op zoek moeten gaan naar een andere invulling van het dagelijks leven. Het is ook op het werk een uitdaging om dagelijks lichtpuntjes te creëren en kleine gelukjes te ontdekken en zo te genieten van elkaar en het leven. Dat is niet altijd gemakkelijk maar je krijgt er achteraf zoveel energie van!

Wordt de ergotherapeut in een WZC te vaak ingezet als animator ?

In de WZC’s waar ik werkzaam was, kwam de concrete invulling van ergotherapie vaak neer op animatie. In WZH Ambroos waar ik momenteel werk, houdt men niet van die term. De ergotherapeuten en de begeleiders wonen en werken, hebben dezelfde jobinhoud en zijn verantwoordelijk voor de zinvolle dagbesteding op de woningen. We zijn als ergotherapeuten wel aan het uitzoeken op welke manier we een meerwaarde kunnen zijn, zoals kinesitherapie en logopedie ook worden geconsulteerd bij een specifiek probleem. Er is ruimte voor verandering, dat gaan we verder exploreren en stap voor stap hopelijk ook verwezenlijken.

Waarom koos je het beroep Ergotherapeut ?

Vanaf het begin leek het me een geweldige uitdaging om samen met een cliënt die dingen uit te zoeken en te verwezenlijken die voor hem/haar belangrijk zijn in het leven.

Onze dagelijkse activiteiten bepalen wie we zijn en het geeft zin aan ons leven. Ergotherapie is één van de mooiste beroepen die bestaan want het is erop gericht om juist die activiteiten die voor een cliënt belangrijk zijn, weer te kunnen uitvoeren.

Wat zijn de grootste moeilijkheden in je job ?

De uitdaging is en blijft nog steeds om duidelijk te maken wat ergotherapie is en kan betekenen. Ook al weten wij als ergotherapeuten heel goed wat we doen, het blijft een mondvol 😉

Je mooiste moment op je werk ?

2 bewoners die een kookactiviteit helemaal overnamen en zelfstandig tot een goed einde brachten waardoor ik helemaal overbodig werd. Ik vind het fantastisch om mensen aan te moedigen in de dingen die ze nog zelf kunnen en hen dit ook zelf te laten ontdekken. In dit geval hadden beide dames elkaar helemaal gevonden en werd het een heel fijn onderonsje.

Waar word je boos van ?

Mensen die betuttelen en activiteiten uit handen nemen. Bevestig de mensen in hun waarde en in wie ze zijn. Erken de mogelijkheden en vaardigheden die men heeft.

Het is soms spijtig om te horen dat andere (para)medici in hun opleiding onvoldoende zicht hebben hoe we als verschillende disciplines complementair kunnen zijn (ook zij die recent afstudeerden). Het raakte me toen ik me als zelfstandige ergotherapeut ging voorstellen en ik de opmerking kreeg: “ga eens horen in het rusthuis, waarschijnlijk kan je daar beter terecht dan in de thuiszorg…”

Wil je een boodschap kwijt aan andere ergotherapeuten ?

Het is fijn te weten dat er zo veel ergotherapeuten zijn met evenveel of zelfs nog meer enthousiasme om ons mooie beroep verder uit te bouwen en op de kaart te zetten. Laat ons elkaar blijven inspireren en uitdagen.

Heeft Kirsten jou geïnspireerd? Wil je graag zelf je verhaal delen? Stuur een mailtje naar julie@qtop.be