OT-hero Marc-Eric: Zoals de ergo gewaardeerd wordt in de rest van de wereld, daar kan België nog wat van leren.

Wat is uw grootste uitdaging als voorzitter van de UPE? 

Mijn grootste persoonlijke uitdaging is voldoende tijd te kunnen vrijmaken om op te treden en deel te nemen aan de positionering van de ergotherapie in het politieke en gezondheidslandschap in het Brusselse en het Waalse Gewest.  

Mijn functie als vrijwillig voorzitter moet naast mijn job als docent ergotherapie worden vervuld. Dat is een grote uitdaging voor mijn agenda. 

Mijn grootste professionele uitdaging bestaat erin te anticiperen op de evolutie van de gezondheidssector en dus van het beroep. Daartoe neem ik deel aan debatten in adviesorganen, aan vergaderingen van verenigingen in de gezondheidszorg en de particuliere praktijk, kortom, ik houd mij dagelijks op de hoogte van alles wat met ergotherapie te maken heeft. 

Wat wil je bereiken? 

Bij de UPE willen wij de visie verwezenlijken van een ergotherapie die voor iedereen toegankelijk is en die erkend en vergoed wordt door het gezondheids- en welzijnsbeleid. 

Gelukkig is er onlangs een einde gekomen aan een historische onrechtvaardigheid die ertoe heeft geleid dat sommige paramedici, waaronder ergotherapeuten, niet in de verzekeringscommissie vertegenwoordigd zijn.  

Pierre Seeuws, medevoorzitter van Ergotherapie België (UPE en EV) vertegenwoordigt ons.  

Wat wij morgen willen bereiken is dat er een conventiecomité voor ergotherapeuten wordt opgericht, zoals dat ook het geval is voor andere beroepen in de gezondheidszorg.  

Deze legitieme erkenning, die ons thans ontzegd wordt, zou de UPE in staat stellen gesubsidieerd te worden en zich aldus te professionaliseren met een bureau van medewerkers dat de middelen zou hebben om onze missies, visies en waarden nog hoger te dragen. 

Zijn er verschillen tussen ergotherapeuten in Wallonië en Vlaanderen? 

Ja en nee, ergotherapeuten uit alle landen en regio’s delen dezelfde gemeenschap, dezelfde paradigma’s, dezelfde overtuigingen,… Het is het beleid, dat verschillend is. 

Waarom is de beroepsvereniging zo belangrijk? 

Zonder vereniging, sterft een beroep uit!  

De beroepsvereniging houdt dus het beroep in leven door het te verdedigen wanneer het bedreigd wordt, door ontwikkelingen voor te stellen/te ondersteunen wanneer dat nodig is om de maatschappelijke ontwikkelingen bij te benen, door deel te nemen aan de verspreiding van de kennis van het beroep, door de ergotherapie te positioneren ten opzichte van andere zorgverleners die meer geneigd zullen zijn tot samenwerking, enz. 

Welk land is een voorbeeld voor ergotherapie en waarom? 

Deze vraag kan vanuit twee invalshoeken worden bekeken: Praktijk of beleid?  

Voor de praktijk hou ik van de innovatie en de “kracht” van de VS (en ook van hun kleine Canadese broertjes) en voor de politiek hou ik van de Zwitserse aanpak. 

Denkt u dat het beroep ondergewaardeerd wordt? 

In de wereld, niet speciaal. In België, het land van het surrealisme, ja, ja en ja. 

En het is inderdaad surrealistisch voor mij om te zien hoe weinig erkenning ons beroep krijgt. Deze Covid-periode heeft echter het belang aangetoond van twee begrippen die ons nauw aan het hart liggen: kwaliteit van het bestaan en evenwicht op het werk. Ik twijfel er niet aan dat de kwaliteit van het werk van de Belgische ergotherapeuten in de toekomst nog zichtbaarder zal worden en ertoe zal bijdragen dat ons beroep onmisbaar wordt. 

Wat vind je het leukste aan dit beroep? 

Wat ik het leukst vind is dat het anti-routine is. Elke te begeleiden persoon is anders, met zijn of haar omgeving, gewoonten, enz. En dus zal ik nooit twee mensen op dezelfde manier begeleiden.  

Dat is wat ik leuk vind, om elke keer te moeten creëren en vernieuwen. 

Ergotherapeuten zijn creatief. Zij organiseren ook kampen voor kinderen, enz. Vind je dat ok? 

Ja, dat is de essentie van ons werk. Ergotherapeuten innoveren en ontwikkelen ondersteuningsplannen en -praktijken die voldoen aan de werkelijke behoeften van mensen. Ze gaan waar ze nodig zijn. 

Hoe belangrijk zijn bijscholingscursussen voor ergotherapeuten? 

Permanente bijscholing is niet gewoon belangrijk, maar verplicht. Als ergotherapeuten zijn wij het aan onze cliënten verplicht om zo efficiënt mogelijk te zijn en hen de meest actuele ondersteuning te bieden. Bovendien zal met de kwaliteitswet de bij- en nascholing van ergotherapeuten in de komende jaren worden gecontroleerd. 

Welk goed advies zou u willen geven aan ergotherapeuten? 

Om lid te zijn van de UPE en te blijven. 

Wat weten we nog niet over Marc-Eric? 

Dat het door mijn passie voor pottenbakken kwam dat ik ergotherapie leerde kennen. En dat uit de ene passie een andere werd geboren: mijn beroep 😉