OT-hero Bjorn: menslievendheid moet je aanvullen met ondernemerschap

Bjorn Leroy rolde via zijn job bij Orfit in de ergotherapie. Handtherapie werd zijn ware passie en een zelfstandige praktijk de droom…

Intussen werkt deze duizendpoot ook over onze landsgrenzen heen. Die multiculturele en multidisciplinaire ervaring stopt hij in een commercieel jasje om zijn ideale praktijk uit te denken. Zelfontwikkeling staat hierbij naar eigen zeggen centraal.

Je besliste pas op latere leeftijd om te gaan studeren voor ergotherapeut? Waarom?

Dat was door mijn toenmalige functie bij Orfit waarbij ik internationale handtherapeuten moest opleiden in het aanleggen van spalken, ziektebeelden, …. Vanuit het veld kwam de feedback dat de opleidingen beter gegeven zouden worden door een (ergo)therapeut. Hierdoor ging ik op zoek naar een opleiding tot ergotherapeut waarbij ik werken kon combineren met studeren, hetgeen mogelijk was bij de PXL. Ik heb 3 jaar voltijds werken met studeren gecombineerd om dat begeerde diploma op zak te steken. Allicht het zwaarste wat ik ooit heb gedaan. Op die drie jaar heb ik vier keer mijn resultaten in België gekregen en voor de rest in het buitenland.

Wat eerst een nuchtere keuze was, is uiteindelijk een echte passie geworden.

Was je van het begin overtuigd om het beroep uit te oefenen in een eigen praktijk of wilde je inzetten in WZC’s of andere zorginstellingen?

Omwille van praktische redenen, voornamelijk zaken als levenskost of lening voor de woning, was het financieel onmogelijk ergens te beginnen aan een startersloon als ergotherapeut. Daardoor werd het voor mij snel duidelijk dat het een eigen praktijk in bijberoep zou worden in combinatie met een andere dagtaak. Indien de voorwaarden beter waren geweest of het terugbetalingssysteem voor zelfstandige ergotherapeuten beter was geweest zou ik sowieso de volle 100% voor ergotherapie gekozen hebben. Voor mezelf heb ik hierin een mooie balans gevonden, maar de droom blijft…

Is het contrast van een salesverantwoordelijke, die je was en nog deels bent, met een ergotherapeut groot?

Deels wel, maar minder dan de meesten zouden denken. Je werkt in beide gevallen centraal rond iemand, de klant of de clïent en ook doelgericht. Het uiteindelijke doel is natuurlijk anders. Bij sales draait het nog altijd om omzet genereren en werk je rond targets, omzet, winst etc.

Als ergotherapeut werk je op basis van de behandeldoelen die je afstemt met je cliënt. Je bent veel humaner en zorgzamer bezig. Het is, wat mij betreft, een minder harde wereld.

Vanuit mijn saleservaring denk ik ook wel iets commerciëler na over mijn praktijk en hoe ik die wil ontwikkelen. Iets wat, naar mijn mening, iedere zelfstandige ergotherapeut zou moeten doen.

Je bent heel ondernemend. Zouden meer ergotherapeuten hun menslievendheid moeten aanvullen met ondernemerschap?

Absoluut! Ons beroep is een prachtig en humaan beroep, maar om het zo te kunnen houden moet je je als therapeut kunnen ontwikkelen. Ontwikkelen betekent nadenken over “waar sta ik? wat wil ik? en hoe kan ik dat bereiken?”. Om zo te kunnen reflecteren moet je ondernemend zijn en zowel intellectuele als financiële doelen kunnen bepalen. Als ergotherapeut kunnen we heel breed ingezet worden, vaak breder dan de “buitenwereld” beseft. Om dat potentieel te ontwikkelen moeten we zelf naar buiten komen, de kern van ondernemen, en onze waarde op een professionele wijze kunnen aantonen.

Je geeft graag opleidingen en spreken voor publiek schrikt jou niet af. Hoe komt dit?

Opleidingen geven is absoluut mijn ding. Hoe dat zo gekomen is kan ik niet zeggen. Ik ben er ooit mee begonnen en het voelde als een tweede natuur. Ik vind het gewoon leuk om mensen iets bij te leren of ze beter te maken dan ze al waren. Zelf bijleren vind ik ook fantastisch en uit elke opleiding die ik geef haal ik zelf ook altijd iets nieuws. Het zal die wisselwerking zijn die het voor mij doet.

Je spreekt perfect vijf talen. Vanwaar die interesse en die talenknobbel?

Ik heb van thuis uit, maar ook vanuit de lagere school, een erg goede basis meegekregen voor Frans en Engels, aangevuld met Duits in het middelbaar en Spaans op de hogeschool. Uiteindelijk zijn mijn talen pas echt verbeterd door in Frankrijk, Luxemburg en Duitsland te wonen en werken. Het zal ook wel helpen dat ik het gewoon leuk vind om een taal te leren.

Je specialiseerde je in handtherapie. Waarom deze keuze?

Door mijn functie bij Orfit ben ik er een beetje ingerold, maar uiteindelijk is dat mijn absolute passie geworden. Hoewel ik niet meer de wereld afreis om handtherapeuten op te leiden, leef ik nog elke dag handtherapie. Ik verslind alles wat ik kan vinden over handtherapie, zit in verschillende groepen, geef nog altijd webinars, workshops etc en ben er echt dagelijks in mijn vrije tijd mee bezig. Het is ook zo breed qua ziektebeelden en onlosmakelijk verbonden met handelen, de kern van ergotherapie.

Je werk ook als ergotherapeut in Duitsland. Is het werken in Duitsland anders dan in België?

Absoluut! Hoewel de essentie van ons beroep hetzelfde is, is het verschil enorm. Ik werk daar in een groepspraktijk met een team van 14 ergotherapeuten, bijna allemaal handtherapeuten, waarbij iedereen fulltime volgeboekt is. Het gezondheidssysteem, de terugbetalingen, de communicatie onderling, alles is anders dan in België. In Duitsland is het ook heel normaal om naar een ergotherapeut te gaan, net zoals bij ons naar een kinesitherapeut wordt gegaan. Ons beroep is daar gewoon bekend en wordt geapprecieerd. Wij mogen daar, mits bijscholing, ook heel andere tools inzetten als electrotherapie, laser of vacuumtherapie, ondenkbaar in België…

Wat kunnen wij nog leren van Duitsland?

Algemeen:

Interdisciplinair samenwerken staat daar iets verder in die zin dat er ook proactief gecommuniceerd wordt vanuit en naar andere beroepsgroepen. Ergotherapie in een zelfstandige praktijk, maar ook intramuraal, is daar een gevestigde waarde. Ergotherapeuten zijn zelfbewuster en goed georganiseerd. Ze hebben, dankzij hun ledenaantal, een erg professionele beroepsvereniging waarmee rekening gehouden wordt op nationaal niveau.

Er worden ook andere tools ingezet (zie mijn vorig antwoord) om het functionele te verbeteren, ook al zijn die aanvankelijk erg functie gericht. Omdat de zelfstandige praktijken groter zijn, kunnen er ook andere (financiële) middelen ingezet worden om te innoveren (daarbij denk ik bv aan robotica, 3D printen, digitale hulpmiddelen bij cognitieve revalidatie,…).

Je bent een grote voorstander van het gebruik van ICF. Waarom?

ICF stelt ons in staat om over de grenzen van ons beroep, maar ook van ons land, op een uniforme manier te communiceren met andere zorgprofessionals. Dat klinkt allicht als uit een boek, maar ik geloof hier sterk in. Ik heb het zelf in mijn internationale carrière vaak genoeg meegemaakt dat ICF-codering werd toegepast of aangehaald om een studie of een case te verduidelijken voor alle aanwezige zorgberoepen en nationaliteiten. Het helpt me ook in mijn reflectie naar mijn cliënten toe, zeker als het een iets complexer geval is.

Denk je dat OT-Pro kan bijdragen tot meer erkenning en professionalisering van het beroep?

Zeker. Het stelt ons in staat op een gedegen manier te communiceren met onze voorschrijvers. Als zelfstandige ergotherapeuten in België staan we niet ver en moeten we elke tool aangrijpen die ons in staat stelt te tonen naar de cliënt, maar ook naar de wetgever, dat we op een gestructureerde, gedegen en professionele manier werken. Verder biedt het mij een leidraad in mijn intake gesprekken, zodat ik niets vergeet. Ook is het een plek waar ik alle info, denk aan evaluaties of rapporten van artsen, kan verzamelen en snel terugvinden. Ondertussen heb ik er ook mijn agenda in staan en gebruik ik het om te factureren, zodat ik daar ook mijn structuur in behoud en niets vergeet.